Een beetje warrig en afwezig ben ik altijd geweest. Soms lijkt het alsof ik niet direct hoor wat iemand zegt, maar dat kan ook met mijn gehoor te maken hebben. Met mijn linkeroor hoor ik niet zo goed. Heb ik altijd al gehad. Heeft te maken met een eindeloze reeks oorontstekingen toen ik nog baby was. De laatste jaren heb ik me aangewend om steeds als ik met iemand praat LINKS van haar te gaan zitten, zodat mijn rechteroor het dichtst bij is. Dat gaat prima. Alleen… de mensen gaan steeds meer mompelen. Gewoon een beetje duidelijk articuleren is er niet meer bij. Als ik in een restaurant zit, waar ook nog es sprake is van andere gasten én achtergrondmuziek,  vraag ik zo’n beetje na elke opmerking aan mijn gesprekspartner ‘WAT?!’, ‘SORRY?!’ of ‘WAT ZEI JE NOU?!‘. Ik word er doodmoe van.

Dat ligt uiteraard aan het restaurant, de akoestiek en de articulatie. En ja…eventueel KAN het ook aan mijn gehoor liggen, maar deze week komt het ECHT niet uit om dat te laten checken. Volgende week ook niet trouwens, dus… daarna misschien. En trouwens, ik weet ook helemaal niet waar ik een afspraak moet maken. De huisarts? De oorarts? De audicien? Dat laatste zou ik HEEL vreemd vinden. Alsof je in een kledingzaak vraagt: ‘Wat denkt u? Zou ik een nieuwe broek nodig hebben?!’ Zo’n verkoper zeg natuurlijk niet: ‘Welnee, mevrouw. Hoe komt u erbij? U heeft een hele stapel broeken in de kast liggen!’ Die wil zijn broeken verkopen. Zo is het ook met de audicien. Die zegt zegt natuurlijk niet: ‘Niks aan de hand, mevrouw. U hoort uitstekend!’ Dan kan hij zijn handel wel vergeten!

Ik belde mijn huisarts. Vreemd genoeg bleek de eerste stap TOCH een gehoortest te zijn in een WINKEL. Ik kon direct komende vrijdag terecht. Dan zou de GRATIS HOORTEST DAG zijn!! (Overigens een vreemde naam, want zo’n gehoortest is ALTIJD gratis.) Ik had juiste die dag een vrije dag dus ik nam me voor om direct om 9.00 uur ’s ochtends op de stoep te staan. Ik zette de afspraak in mijn agenda. Logischerwijs keek ik die vrijdag geen enkele keer in mijn agenda. Ik was immers vrij! Het was een VERRUKKELIJKE dag. Ik had een in-een-adem-uitlees-boek en de zon scheen. Pas na sluitingstijd dacht ik eraan.

’s Avonds kwam mijn zoon eten. Avocado met pijnboompitjes had ik bedacht als voorafje. De avocado’s waren namelijk in de aanbieding en pijnboompitjes had ik nog in de la liggen. Het liep anders. Wat ik ook in de la had liggen: GEEN pijnboompitjes. We gingen dus direct van start met de pasta. Basilicum-tomatensaus moest het worden. Alleen was ik de basilicum vergeten, dus werd het tomatensaus. Ik vertelde mijn zoon over de vergeten afspraak. ‘Geeft niks mam. Spreek je toch gewoon opnieuw af.’ Hij nam een hap pasta-met-saus. ‘En maak gelijk een afspraak voor een geheugentest.’ Absurd natuurlijk! Een beetje warrig en afwezig ben ik altijd geweest. En een gehoortest is ook niet nodig. Ik verstond hem uitstekend!